ROZMOWY MAZYKA I UFFA (101 - 105)

101

UFF: Popatrz, ten pies jest tak brzydki, że aż ładny!

MAZYK: Powiedziałeś tak głupio, że aż mądrze...

102

MAZYK: Sąsiadowi ukradli auto. A oszczędzał na nie przez całe życie. O mało nie dostał zawału...

UFF: Mówiłem. Najlepiej nie mieć nic wartościowego.

MAZYK: O, tak. Tobie wystarczy, że masz siebie.

103

UFF: Wiesz, co pomyślałem?

MAZYK: Nie wiem. Skąd mam wiedzieć?

UFF: Wiedza o świecie jest tak wielka jak Mont Everest. Ludzie odłupują go po kawałku, a Mont Everest stoi nienaruszony.

104

UFF: Jak myślisz, Mazyku? Więcej na świecie jest ludzi dobrych czy złych?

MAZYK: Kto tam wie? Granica między nimi jest płynna.

105

UFF: Śniło mi się, że moje PRZEZNACZENIE zażądało łapówki.

MAZYK: Przeznaczenie? Jak wyglądało?

UFF: Dziwnie. Jakoś mgliście. Jakby go w ogóle nie było...

MAZYK: No i co?

UFF: Co miałem robić? Wsadziłem do koperty stówkę i wręczyłem.

MAZYK: Skąd miałeś stówkę?

UFF: Pożyczyłem od ciebie.