CIOTKA
Dzikuska Absurdzica odkryła przypadkiem w archiwum domowym, że ma jakąś bogatą ciotkę w odległym kącie świata i postanowiła ją odszukać. Ale nie wiedziała, czy owa ciotka żyje, a nawet jak ma na imię...
Pewnego popołudnia pogoniła Absura i Absorudzika nad rzekę, zasłoniła okna, siadła przy stoliku i zaczęła wysyłać wszystkie myśli w stronę zapomnianej ciotki.
- Odezwij się, ciociu kochana, chcę cię poznać i pozdrowić - powtarzała w kółko przez godzinę.
Nagle: puk, puk, puk!
W drzwiach stała dobrze ubrana młoda staruszka z licznymi pakunkami.
- Och, nareszcie was znalazłam, Ty mnie Absurdzico pewnie nie poznajesz, Byłaś taka maleńka. Wpadłam tylko na chwilę, bo zaraz mam samolot. Taksówka czeka na dole. A tu są prezenty dla was - wskazała na paczki pod drzwiami. Ucałowała osłupiałą Absurdzicę w policzki, rozglądnęła się po mieszkaniu i zniknęła.
A co najdziwniejsze - sterta paczek nie zniknęła!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz