MY - 2

WIECZOREM

 

  Wieczorem zapaliłem dużą woskową świecę o przyjemnym zapachu i pogadaliśmy przy dobrym winie do późna. Momentami burzliwie. Cień nie zgadzał się ze mną w wielu sprawach, zwłaszcza w światopoglądowych. Miotał się po ścianie, o mało nie strącając licznych portretów, namalowanych przez przyjaciół plastyków.

   Najbardziej nie podobało mu się moje pesymistyczne spojrzenie na przemijalność życia i w ogóle świata.

   - Wiadomo, że wszystko przemija. I dobrze. Świat ma stać nieruchomo w miejscu? Wyobrażasz sobie, co by się działo? Wszystko by się podusiło od nadmiaru - prawie krzyczał, aż bałem się, że wścibska sąsiadka zacznie stukać w ścianę.

   - Przestań już pić wino - powiedziałem łagodnie. - Nie denerwuj się. Wiadomo. Ty nigdy nie przeminiesz. Cienie są  nieśmiertelne…

   Zamilkł. Po chwili rzekł cicho:

   - No, byłoby mi smutno bez ciebie. Postaram się też przeminąć…

   I łyknął ostatnie krople czerwonego wina z południowej Francji.

   A ja zdmuchnąłem świecę…