sobota, 13 grudnia 2025
ŚWIAT DZIKA ABSURA - 26 (z książki - 2020 r.)
SZAŁAS
Do głowy dzika Absura przyszedł rozkaz, nie wiadomo skąd:
- Idź prosto sto kroków…
Zrobił sto kroków.
- Teraz skręć w prawo, idź trzydzieści pięć kroków…
Zrobił trzydzieści pięć kroków.
- Teraz skręć w lewo, idź dwadzieścia kroków…
Zrobił dwadzieścia kroków.
- A teraz usiądź i czekaj! - rozkazał głos.
Dzik Absur usiadł tam, gdzie stanął. Na gołej ziemi.
Czekał. Kwadrans, godzinę, trzy godziny… Przyszła noc z Księżycem.
- Nigdy nie słuchaj rozkazów ani wiadomości, jeśli nie wiesz skąd pochodzą - zdawał się mówić Księżyc.
Absur machnął ręką i wrócił do swojego szałasu, który wczoraj zbudował na skraju lasu. Miał problemy z trafieniem po ciemku…
- Jak to było? Dwadzieścia kroków w lewo, czyli teraz w prawo… Trzydzieści kroków w prawo, czyli teraz w lewo… I prosto sto kroków… Uff! Jest…
JEŻ I MRÓWKA - 107 (z książki - 2014 r.)
RZĄDZENIE
- Jak to właściwie jest z tym czasem? - zaczął jeż. - Rządzi nami, czy my rządzimy nim?
- To tak, jakbyś spytał, czy wiatr rządzi powietrzem, czy powietrze wiatrem - powiedziała mrówka.
WYBÓR WIERSZY - 2017 ROK
WINO
Zaszumiało mi życie
jak stare wino
Porozlewało się trochę
po drodze
i upiło
kilka wróbli
jemiołę
oraz rudą wiewiórkę
która wszystko wiedziała
UKŁADANKA - 11 (z książki - 2020 r.)
APARTIS
W zimnym oceanie, bardzo głęboko, w całkowitej ciemności żyje samotnie mała rybka z wielkimi oczami – Apartis.
Żeby było jej trochę przyjemniej świeci sobie tam latarką, którą ma na głowie.
No bo jak mieszkać w mroku?
Apartis pływa sobie tam bezpiecznie – żaden jej wróg nie potrafi dotrzeć tak głęboko.
Nikt nie wie, że jest ZŁOTĄ RYBKĄ i mogłaby spełniać wszystkie życzenia nie tylko ludzi.
Nawet ona tego nie wie.
Może dobrze, bo miałaby niewyobrażalnie dużo pracy!
piątek, 12 grudnia 2025
ŚWIAT DZIKA ABSURA - 25 (z książki 2020 r.)
POMOC
Dzikowi Absurowi załzawiły się oczy, kiedy pomyślał o swoim życiu.
- Właściwie nie było mi źle w moim zielonym mieście. Nawet straż miejska nie była zbytnio upierdliwa. A jednak coś mnie pognało w świat, jakbym miał mu pomóc. Jak ja mam mu pomóc, kiedy też oczekuję pomocy na każdym kroku.
Westchnął i pogłaskał kota Mijusia.
- Świat jest tak zbudowany, że na ogół pomoc wyskakuje przypadkiem i znienacka. Pomoc w rękach niewidzialnego przeznaczenia. Nieraz w zastępstwie wyznacza do tego ludzi…
W dali zamajaczyło jakieś miasto, może wioska.
- Przeznaczenie! Czekam na twoje rozkazy! - krzyknął w pustą przestrzeń.
Nikt się nie odezwał, nawet echo.
JEŻ I MRÓWKA - 106 (z książki - 2014 r.)
SCHODY
- Wiesz, czego najbardziej nie lubię? - spytała mrówka jeża.
- No, jestem ciekawy…
- Schodów. Na drodze do jedzenia…
WRONOTY (3986) - PORZĄDEK CODZIENNY - 2023 R.
- Przede wszystkim uważaj na zakrętach i na przejściach…
.JPG)
WYBÓR WIERSZY - 2017 ROK
CHOINKA
Bądź dla mnie
dobra –
powiedział mały świerk
do Matki Ziemi
I była
Ale zimą
przyszedł człowiek
aby uczcić
inne narodzenie
.JPG)
UKŁADANKA - 10 (z książki - 2020 r.) - BAJKI...
PLAC ZABAW
Huśtawka na Centralnym Placu Zabaw nigdy nie wiedziała, w którą stronę ma się wychylać, więc na wszelki wypadek wychylała się raz w jedną, raz w drugą.
- Szkoda, że nie masz trzeciej strony - śmiała się z niej Ławka.
- Lepiej się wahać niż być taką pewną siebie jak ty - odparła Huśtawka i próbowała wychylić się na boki, ale nie dała rady.
- Nikt mnie przynajmniej nie ruszy - powiedziała dumnie Ławka, ale zaraz zamilkła, bo na Plac Zabaw wbiegły dzieci.
Nie starczyło miejsca dla wszystkich ani na Huśtawce, ani na Ławce, więc reszta dzieci pobiegła do Piaskownicy, która zajmowała najwięcej miejsca.
Do Huśtawki ustawiła się długa kolejka.
- Wyżej, wyżej! - krzyczały dzieci, bo chciały jak najszybciej urosnąć i patrzyć na świat z wysoka.
czwartek, 11 grudnia 2025
Subskrybuj:
Komentarze (Atom)