KRAINA ZIELONEGO POJĘCIA Michała Wrońskiego

środa, 17 grudnia 2025

MW - NIEDAWNO... (na wystawie - 2012 r.)

ŚWIAT DZIKA ABSURA - 30 (z książki - 2020 r.)

DZIWNE

Zaszło słońce i dzik Absur się zadumał.

- Właściwie jestem, a zarazem mnie nie ma. Jestem, gdy ktoś mnie widzi, albo o mnie wie. Nie ma mnie, kiedy ktoś mnie nie widzi, albo o mnie nie wie... Tak jest ze wszystkimi na świecie. Są i ich nie ma.

Westchnął głęboko, wydawało mu się, że od tego poruszyły się liście nad jego głową. Nie był pewien, bo ich nie widział.

- Dotykam kota, który śpi w kieszeni. Jest. A gdy go nie dotykam i nie czuję go, to go nie ma?...Tak, dziwne to wszystko…

Ale mimo dziwactwa tego świata dzik Absur był szczęśliwy, że jest, nawet gdy go dla kogoś nie ma…

Z MOJEGO ZACHODNIEGO OKNA

JEŻ I MRÓWKA - 111 (z książki - 2014 r.)

- Ludzie widzą świat zupełnie nieprawdziwy - oznajmiła mrówka po długim namyśle.

- Oczywiście. Ale twój świat też nie za bardzo jeżowy - odparł jeż.

- No, a twój niemrówczy…

- Znaczy, że cały ten świat nie jest w jednym zwierciadle - zakończył jeż.

W GLIWICKIEJ KWIACIARNI TULI-PAN

WRONOTY (3991) - PORZĄDEK CODZIENNY - 2023 R.

- Za często przeglądasz się w lustrze!

- Sprawdzam, czy istnieję…

W NIEBIE

WYBÓR WIERSZY - 2017 ROK

CIASNO

Coraz więcej myśli

skłębionych

między ścianami

Coraz mniej czasu

w zegarach

Coraz cieplej

w lodówkach

Coraz bardziej zagubiony

sens miłości

Coraz

po dwa po trzy

po siedem osiem

miliardów głów

Tłok

na przystankach

przesiadkowych

PRZEJŚCIE

UKŁADANKA - 15 (z książki - 2020 r.)

KOMINY

Dom był stary, prawie stuletni, ale został pięknie wyremontowany i otynkowany w kilku kolorach. Bardzo się z tego cieszył.

Tylko Kominy sterczały osowiałe, bo zlikwidowano piece i już nie dymiły wesoło jak kiedyś. Najbardziej rozgoryczony był ich dowódca, najszerszy, który kiedyś rządził marmurowym kominkiem, obecnie tylko ozdobnym.

- Co tu robić! Co tu robić? - pytały siebie bez przerwy, ale żaden nie miał dobrego pomysłu.

Pewnej wiosny miejskie gołębie uwiły w kominowych zagłębieniach wygodne gniazda. Cały dach zaczął żyć.

I szeroki Komin został dyrektorem ptasiego przedszkola…

ŻYCIE W MIEŚCIE

OGŁOSZENIA DROBNE

Informuję, że od dwóch dni żyję bez telefonu! I jest mi dobrze. Prawie!

wtorek, 16 grudnia 2025

MW - NIEDAWNO... (spokój w moim pokoju)

ŚWIAT DZIKA ABSURA - 29 (z książki - 2020 r.)

W LESIE

Aby skrócić sobie drogę, dzik Absur przedzierał się przez gęsty las.

- Tu muszą toczyć się wojny - pomyślał, kiedy patrzył na poplątane ze sobą drzewa, krzewy, krzewiny, z mchami i muchomorami.

Spod nóg uciekł zając, obok czmychnął jeleń, gdzieś daleko zawył wilk.

A drzewa, najważniejsze w lesie, w ciszy walczyły o światło, rozpychając się na boki.

Absur szedł powoli, krok za krokiem, szarpany przez gałęzie jeżyny.

- Cholera jasna! Zachciało mi się lasu - jęknął. - Jeszcze noc mnie tu zastanie i zostanę zjedzony przez wilki i ukąszony przez żmije.

Ale na szczęście las jak się zaczął, tak się i skończył.

Dzik Absur odetchnął.

- Boże święty! A gdzie jest Mijuś? - krzyknął. Szukał po wszystkich kieszeniach, w plecaku, w torbie przybocznej – nigdzie kota nie było.

- Uciekł ode mnie? Po tylu przygodach?...

Rozglądał się wszędzie. Zaczął wołać:

- Mijuś! Mijuś!... Hop, hop! Tu jestem! Mijuś!!!

Absur siadł na mchu zrezygnowany.

- Poczekam…

Kot Mijuś przyczłapał po godzinie dziwnie skudłacony, ale szczęśliwy.

- Gdzie byłeś? Chcesz, żebym dostał zawału? - pytał zdenerwowany Absur.

Kot nie odpowiedział, tylko miauknął przymilnie i wdrapał się do swojej kieszeni.

Posiedzieli trochę przytuleni i poszli dalej…

Z MOJEGO WSCHODNIEGO OKNA