BIAŁE KRZYŻE - odc. 5

   - W południe powinna być przerwa w robocie - zauważył po długim milczeniu Knysak. - Ogłaszam strajk!

   Dębek zachichotał.

   - Trzeba to było powiedzieć Grubasowi...

   Knysak wcisnął w asfalt kamyk. Miał zamiar go kopnąć.

   Z Jarońca słychać już było sielskie porykiwanie krów.

   - Powinienem mieszkać w mieście - stwierdził Dębek. - Jak ja nienawidzę wsi!

   - Tam byś się dopiero namalował. Wiesz, ile jest wypadków w miastach? Wiem, bo tam żyłem - Knysak westchnął tęsknie.

   - Robiłbym co innego...

   - Co?...

   - Sprzedawałbym na ulicy twoje widoczki  z gór i z morza...

   Znowu zamilkli. Było za gorąco na kłótnię.

   Weszli wreszcie do wsi, mijając napis: JARONIEC WITA! Dębek zapytał napotkaną staruszkę z laską:

   - Pani! Gdzie się rozbił student na motorze?

   - Co?... Jaki student?...

   - Był tu wypadek. Na motorze walnął w coś i się zabił na śmierć!...

   - A! Wczoraj?...

   - Może wczoraj...

   - Koło poczty...

   Poczta znajdowała się na drugim końcu wsi. Musieli iść jeszcze jakieś pięć minut.

   - Poczta u porządnych ludzi powinna być na środku - jęknął Knysak.

   Wieś była prawie wyludniona, już zaczęły się wczesne żniwa. Za malarzami szedł znudzony chłopak, zajadając grubą kromkę chleba ze szczypiorkiem.
   Przed pocztą szybko namalowali krzyż i usiedli na ławce. Chłopak skończył jeść, wytarł dłonią usta i gapił się na biały krzyż.
   - Czasem nie nadepnij - ostrzegł Knysak.
   - Co mam deptać - powiedział cicho chłopak. Odszedł powolnym krokiem, nie wiadomo gdzie, nie wiadomo po co.
   Dębek założył ręce na piersi i zamknął oczy.

c.d.n.