"INDIOMY" - ODC. 19 (Z KSIĄŻKI)

19

   Numer 145.

   Stałem pod eklektycznym domem, z dużymi oknami, z aniołkami na gzymsach.

   - Ładny nawet…

Brama nie miała domofonu. Była zamknięta.

   - Jak ja tam wejdę?...

   W kieszeni dżinsów wyczułem klucze. Kilka na kółku.

   - O wszystkim pomyślały, diabły cholerne…

   Największy pasował do bramy.

   - Mieszkanie dwanaście… Które to może być piętro? Trzecie, czwarte?...

   Była zabytkowa winda, ale wolałem iść po schodach.

   - Młody i długonogi gówniarz…

   Dwunastka była na trzecim piętrze. Poszukałem mniejszego klucza. Pasował. Otworzyłem bezszelestnie drzwi do mojego nowego domu.

  Z naprzeciwka wyjrzała uśmiechnięta siwa staruszka.

  - O, pan Marek! Dawno pana nie widziałam. Dzień dobry! - powiedziała. - Nie miał mi kto robić zakupów…

   - Byłem w podróży - mruknąłem. - Już jestem…

   - Jutro rano dam panu listę, co pan mi kupi. Tak jak zawsze…

   - Oczywiście. Proszę tylko zapukać…

   - Zadzwonię… Cieszę się bardzo, że znowu pana widzę, panie Marku. Przypomniałam sobie, jak skończyła się ta moja przygoda na Orlej Perci. Opowiem panu…

   - Tak, bardzo lubię słuchać pani historyjek… Na razie. Do widzenia. Muszę odpocząć…

   - Niech pan odpoczywa. Zadzwonię jutro rano o dziewiątej…

   - Proszę bardzo…

   - Jejku, panie Marku! Pan bez tego uroczego wąsika? Dopiero teraz zauważyłam…

   - Zgoliłem!...

   - Szkoda. Bardzo go lubiłam…  A pan z podróży bez bagażu?...

   Sąsiadka zaczynała być denerwująca.

   - Zostawiłem u kolegi…

   - Aha… To do zobaczenia…

   - Do zobaczenia…

   Staruszka zniknęła. Miałem spocone czoło.

   - Ufff!...

   Pchnąłem drzwi. Byłem u siebie…