KRAINA ZIELONEGO POJĘCIA Michała Wrońskiego

czwartek, 26 czerwca 2025

PAJĘCZYNY - 56 (z książki - 2022 r.)

NADAREMNE

- Wszystko jest takie nadaremne - westchnął pająk Bąk.

- O co ci chodzi? - zaniepokoił się pająk Kąb.

- Nie wiem. Ostatnio nachodzi mnie taka myśl. Natrętnie, co rano, gdy wstanę - odparł Bąk.

- Prześpij się wtedy jeszcze z piąć minut, może pomoże - poradził Kąb.

WĘDRÓWKI JEŻA I MRÓWKI - 73 (z książki - 2019 r.)

- O, panie! - powiedziała mrówka do jeża.

- O, pani! - powiedział jeż do mrówki.

I zachichotali głośno, strasząc wiewiórkę, która czmychnęła na drzewo.

W GLIWICKIEJ KWIACIARNI TULI-PAN

WRONOTY (3823) - MYŚLI Z KRAINY ZIELONEGO POJĘCIA

Najłatwiej tańczyć z własnym cieniem…

Z TOMU "TEKSTY 2025" - W PRZYGOTOWANIU

HAŁAS

Lubię hałas wiosny

Oszalałe z miłości ptaki

zagłuszają rosnącą zieleń

i śpiew przedszkolaków

topiących Marzannę

Motory wyruszyły

na wyścigi z drogami

Niebo delikatnie szumi

słońcu

Hałasuje życie

GŁOWA

Całe życie nosimy na nogach

Głowa najcięższa

Tylko w nocy

buja w obłokach

i nic nie waży

SNY NIEDOBUDZONE - 51 (z książki - 2015 r.)

NA ZIELONEJ WYSPIE

Na zielonej wyspie, prawdopodobnie mojej, spotkałem na piaszczystej plaży dziewczynę bez stanika. Zupełnie się nie krępowała. Podbiegła do mnie uśmiechnięta i powiedziała:

- Cześć! Jak się masz?

- Dobrze - odparłem osłupiały.

Czułem, że się czerwienię. Starałem nie patrzeć się na jej małe opalone piersi, grzebałem nogą w piasku.

- Idziesz ze mną? - spytała. - Wybieram się na obchód wyspy. Dookoła. Ciekawa jestem, jaka jest duża. Nie musisz do mnie gadać. Lubię ciszę.

Wzięła mnie za rękę i poszliśmy w milczeniu.

- Ładnie tu - powiedziałem po chwili. - Kim jesteś? - zadałem pytanie zupełnie bezwiednie.

- Twoją samotnością! - zachichotała. Puściła moją rękę i pobiegła, wyrzucając piasek stopami.

A ja za nią…

wtorek, 24 czerwca 2025

PAJĘCZYNY - 55 (z książki - 2022 r.)

TABLICZKA MNOŻENIA

Pająk Kąb wezwał do siebie swojego syna Dorta.

- Dwa razy dwa? - spytał.

- Pięć - odparł pewnie Dort.

- Może i dobrze. Ale pamiętaj. Masz się uczyć w tej cholernej szkole, żebyś był przynajmniej tak mądry jak pająk Ceprak - westchnął Kąb.

- Tak, tato. Będę pamiętał - odparł Dort i pobiegł pograć w piłkę.

WĘDRÓWKI JEŻA I MRÓWKI - 72 (z książki - 2019 r.)

- Od pewnego czasu czuję się, jakbym była naga - powiedziała mrówka zaraz po obudzeniu.

Jeż udał, że jeszcze śpi…

W GLIWICKIEJ KWIACIARNI TULI-PAN

WRONOTY (3822) - MYŚLI Z KRAINY ZIELONEGO POJĘCIA

Nie ma co pytać echa…

Z TOMU "TEKSTY 2025" - W PRZYGOTOWANIU

WSPOMNIENIE

Byłem wicemistrzem cymbergaja

w klasie 8 C

Mistrzynią była Basia J.

Dawała mi w przerwach ściągać

zadania z matematyki

Ja chodziłem dla niej

do stołówki

po bułki z serem

CYRK

Cyrk odjechał

ostatni raz

Zostawił po sobie

śmiech dzieci

ziewanie dorosłych

i trochę śmieci po zwierzętach

Na placu

gdzie rozbity był namiot

wyrośnie biurowiec

stupiętrowy

dla najważniejszych spraw

SNY NIEDOBUDZONE - 50 (z książki - 2015 r.)

TŁUM

Szedłem z całą masą ludzi, nie wiadomo gdzie, chociaż zapewne każdy z nas miał jakieś plany, jakiś cel, jakieś marzenia. Wszyscy milczeli, zatopieni w swoich myślach.

Nagle ktoś przez megafon wydał komendę: CAŁOŚĆ, STAĆ!

Tłum zatrzymywał się powoli, aż znieruchomiał. Padła następna komenda: W SZEREGU, ZBIÓRKA! Z tym już był kłopot. Trwało dosyć długo zanim ludzkie fale ustawiły się w nieprawdopodobnie długi szereg – od horyzontu po horyzont. Padło odbite echem: KOLEJNO, ODLICZ!...

Gdzieś, hen, po lewej stronie, a może po prawej, zaczęło się odliczanie. Stałem po kostki w błocie, obok jakiegoś starszego mężczyzny, podobnego trochę do mojego ojca i kobiety o nieokreślonym wieku – mogła mieć osiemnaście lat, ale i pięćdziesiąt.

- No, teraz sobie poczekamy - jęknął staruszek.

A kobieta, nie wiadomo dlaczego, uścisnęła moją rękę.

Czekaliśmy w nieskończoność…