JAKO TAKO...

 

DZIK ABSUR I CAŁA RESZTA ŚWIATA - 7 (z książki 2014 r.)

STRUŚ

   Dzik Absur szedł z synem w stronę parku, gdzie miał się odbyć koncert orkiestry dętej Straży Miejskiej. Przed zamkniętym sklepem z bielizną damską spotkali strusia przywiązanego do słupa.

   - Tato, patrz, jaki ładny - wykrzyknął Absorudzik.

   - Zostaw, bo cię podziobie. Ktoś zaraz po niego przyjdzie. Chodźmy, spóźnimy się na koncert - powiedział Absur.

   Poszli.

   Koncert był marny i fałszujący, długo tam  nie zabawili. Wracając, znowu zobaczyli strusia przywiązanego do słupa.

   - No i widzisz? - zatryumfował Absorudzik. - Nikt po niego nie przyszedł. On jest bezdomny. Nie można go tak zostawić, biednego…

   Odwiązali strusia i poszli z nim w stronę domu, z duszami na ramionach, niepewni, co powie na to dzikuska Absurdzica.

   Na szczęście dla nich struś wyrwał się i pogalopował w siną miejską dal. Absur odetchnął, a Absorudzik zapłakał.

   - Wybrał wolność!… Chcesz? Jutro kupię ci kanarka - pocieszył go ojciec.

Z MOJEGO WSCHODNIEGO OKNA

 

WĘDRÓWKI JEŻA I MRÓWKI - 117 (z książki - 2019 r.)

    - Ciekawe, jak wygląda wiatr? - zastanawiała się mrówka.

   - Na pewno podobny jest trochę do czasu - powiedział jeż po krótkim zastanowieniu.

W GLIWICKIEJ KWIACIARNI TULI-PAN

 

WRONOTY (3867) - MYŚLI Z KRAINY ZIELONEGO POJĘCIA

Najlepiej spożywać życie przed terminem ważności!...

W NIEBIE

 

Z TOMU "TEKSTY 2025" - W PRZYGOTOWANIU

ROZEJM

 

U mnie rozejm

 

Tylko nieraz podczas nudnego snu

postrzelamy sobie z korkowców

budząc jakieś senne wojny

z zaświatów

W GLIWICACH

 

SNY OBIECANE - 26 (z książki - 2016 r.)

PANI NADZIEJA

   Pani Nadzieja wyglądała blado. Była zmęczona, zapewne ciągłymi prośbami i pretensjami ludzi.

   - No, więc, na co masz nadzieję? - spytała, ziewając i westchnęła.

   - Na wszystko - odparłem bez namysłu.

   - Na wszystko nie można. Konkretnie. Mów szybko, bo czas mnie goni - znowu westchnęła ciężko i spojrzała na ratuszowy zegar, ale był unieruchomiony od czasu, kiedy w ratuszową wieżę uderzył piorun.

  A ja, mając dużo czasu, wymieniałem wiele konkretnych pragnień, zmian i obiektów pożądania – w nieskończoność.

   Pani Nadzieja zrezygnowana słuchała, jakby jednym uchem…

SAMOTNE W GÓRACH

 

KATEDRA GLIWICKA

 

DZIK ABSUR I CAŁA RESZTA ŚWIATA - 6 (z książki - 2014 r.)

LUSTRO

   Zupełnie nagle i niewytłumaczalnie dzikuska Absurdzica polubiła muchy. A co dziwniejsze, tego samego dnia dzik Absur zapałał miłością do pająków. I to wszystko w tym samym domu.

   Tylko Absorudzik nie bardzo wiedział, co i kogo ma lubić. Ale przypadkiem spojrzał w przedpokoju na lustro i polubił siebie. Nawet bardzo.

Z MOJEGO ZACHODNIEGO OKNA

 

WĘDRÓWKI JEŻA I MRÓWKI - 116 (z książki - 2019 r.)

   - Znasz takie powiedzenie: mądry jeż po szkodzie? - spytała mrówka.

   - Nie znam. Dlaczego nie mrówka? - oburzył się jeż.

   - Mrówki są mądre zawsze…

W GLIWICKIEJ KWIACIARNI TULI-PAN

 

WRONOTY (3866) - MYŚLI Z KRAINY ZIELONEGO POJĘCIA

- Nie wywracaj świata do góry nogami. Na głowie trudno chodzić…

W NIEBIE

 

Z TOMU "TEKSTY 2025" - W PRZYGOTOWANIU

BEZ

 

Nieużywana wyobraźnia umiera

 

Zostaje nam tylko

smutna rzeczywistość

dnia roboczego

bez

podróży na Marsa

i bycia mleczem przed odlotem

RYSUNEK

 

SNY OBIECANE - 25 (z książki - 2016 r;)

DZIEŃ

   Wszystko byłoby w porządku, gdybym na pewno wiedział, że to był sen. Ale właśnie nie wiedziałem.

   Nadzwyczaj spokojnie, mniej więcej tak: wstawanie o siódmej, banan na śniadanie, prysznic z morskim żelem, wyjście do miasta, wczesny obiad w Barze Teatralnym – pieczeń wieprzowa z ziemniakami, krótkie odwiedziny znajomych i neutralne pogawędki (żadnej polityki), powrót do domu, zjedzenie kanapki z żółtym serem, popołudniowa godzinna drzemka, zdawkowe oglądanie telewizji – dwa kwadranse, późna kolacja – ryż zapiekany, kilka kartek lektury, spanie…

PRZEJŚCIE

 

RYSUNEK

 

DZIK ABSUR I CAŁA RESZTA ŚWIATA - 5 (z książki - 2014 r.)

WIELKA WAGA

   Absorudzik zapisał się do Młodzieżowego Klubu Konstruktorów. Namówił do tego także swojego przyjaciela ze szkoły – Kosmoska.

   Zaraz pierwszego dnia zaproponowali panu instruktorowi, że skonstruują Wielką Wagę, która będzie mogła zważyć wszystko : od ludzkiego sumienia do całej kuli ziemskiej. Brodaty instruktor pokiwał głową, pomyślał i dał im do dyspozycji: kłębek sznurka, starą ramę, małą huśtawkę, rower bez kół, kilo gwoździ i resztkę parkowej ławki.

   - Proszę bardzo, konstruujcie - uśmiechnął się.

   Absorudzik i Kosmosek w ciągu tygodnia zbudowali Wielką Wagę. Ale nikt w to nie uwierzył, nawet ci, którzy na niej się ważyli.

Z MOJEGO ZACHODNIEGO OKNA