"INDIOMY" - ODC. 26 (Z KSIĄŻKI)

26

   Chodziłem po pokoju jak tygrys w klatce. Zły i zdezorientowany.

   - Chyba zwariuję… Czy ta Jola jest Indiomem? I sąsiad z jedenastego piętra na Zygmunta? A sąsiadka Genowefa też? Może wszyscy napotkani w tym świecie ludzie są Indiomami?...

   Kopnąłem pustą butelkę, którą przyniosła dziewczyna.

   - Grała komedię. Nasłany szpieg indiomowy!...

   Gdzieś z bliska zaczęły bić dzwony.

   - Dwunasta!... Dwie godziny miłości…

   Roześmiałem się.

   - Miłość za darmo z taką dziewczyną. Nie narzekaj…

   Zadzwonił telefon.

   - Jolka?... Nie odbieram!...

   Odebrałem. Inny głos.

   - Mówi Beata… Nie znasz mnie. Jestem koleżanką Joli, właściwie przyjaciółką… Może to dziwnie zabrzmi, ale bardzo chciałabym cię poznać…

   Milczałem.

   - Jesteś tam?...

   - Może i jestem…

   - I co?...

   - Ładna?...

   - Ładniejsza od Joli…

   Roześmiała się.

    - Mogę przyjść do ciebie? Znam adres…

   - Nie!... Jestem wypompowany przez Jolę, a poza tym właśnie wychodzę na zakupy dla pani Genowefy, sąsiadki. Znasz ją pewnie.

   - Nie znam…

   - Wszyscy ją znają… Pozdrów ode mnie Jolę…

   Wyłączyłem się.

   - Na zakupy! Zupełnie zapomniałem…