TŁUM
Szedłem z masą ludzi, nie wiadomo gdzie, chociaż zapewne każdy z nas miał jakieś plany, jakiś cel, jakieś marzenia. Wszyscy milczeli, zatopieni w swoich myślach.
Nagle ktoś przez megafon wydał komendę: CAŁOŚĆ, STAĆ!
Tłum zatrzymywał się powoli, aż znieruchomiał. Padła następna komenda: W SZEREGU, ZBIÓRKA! Z tym już był kłopot. Trwało dosyć długo, zanim ludzkie fale ustawiły się w nieprawdopodobnie długi szereg - od horyzontu po horyzont. Padło odbite echem: KOLEJNO, ODLICZ!...
Gdzieś, hen, po lewej stronie, a może po prawej zaczęło się odliczanie. Stałem po kostki w błocie obok jakiegoś starszego mężczyzny i kobiety o nieokreślonym wieku.
- No, teraz sobie poczekamy - jęknął staruszek.
A kobieta, nie wiadomo dlaczego, uścisnęła moją rękę.
Czekaliśmy w nieskończoność...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz