HODOWLE
Na kilkuhektarowym ogrodzonym terenie, trochę zalesionym, miałem HODOWLĘ WROGÓW.
Trzymałem ich w stalowych klatkach, małych i dużych, w zależności od wielkości i zajadłości. Nie sprawiali mi większych kłopotów, wystarczyło raz dziennie drażnienie i pokazywanie języka.
Poniedziałek był dniem handlowym. Przed farmę podjeżdżały auta, motocykle i rowery, albo ludzie przychodzili na piechotę z pobliskiej stacji kolejowej. Do godziny dwunastej można było oglądać i wybierać dla siebie wrogów: politycznch, gospodarczych, artystycznych, sąsiedzkich, publicznych, osobistych; zaciętych lub łagodnych, groźnych lub gapowatych, prawdziwych lub iluzorycznych, męskich lub damskich...
- Bo każdy musi mieć swojego wroga, tak jest od początku świata - mówiłem każdemu klientowi na powitanie.
W oddali była HODOWLA PRZYJACIÓŁ, ale niedawno, jak się dowiedziałem, splajtowała...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz