"INDIOMY" - ODC. 27 (Z KSIĄŻKI)

27

   Wyszedłem na ulicę, rozglądając się uważnie.

   - Na razie żadna Beata mnie nie śledzi…

   Moje kroki bezwiednie kierowały mnie w stronę mojej ulicy Zygmunta.

   - Stój! Koniec z tym. Jestem młodym Markiem, a nie starym Michałem…

   Było gorąco. Podwinąłem rękawy.

   - O! To pan… Jak się pan czuje? - usłyszałem.

   Przede mną stał roześmiany fryzjer, który wczoraj zgolił mi tego idiotycznego wąsa.

   - Już dobrze - odparłem. - A pan nie w pracy?

   - Dzisiaj mam wolne…

   - O, to tak, jak ja - wymknęło mi się.

   - Trzeba się oszczędzać. Też mam nadciśnienie. Co pan bierze?...

   - Nic nie biorę. Nienawidzę lekarstw…

   Fryzjer przyglądał mi się jakoś natarczywie.

   - Hi, nie lubi kobiet, czy co? - pomyślałem.

   - Trzeba brać lekarstwa. Mój znajomy nie brał i dostał wylewu…

   Fryzjer uśmiechnął się, nie wiedzieć czemu.

   Miałem faceta dosyć.

   - Muszę lecieć…

   - Niech pan do nas zagląda. Ja jestem w dni nieparzyste…

   - Raczej nie skorzystam. Obcinają mnie dziewczyny…

   - Ja to na pewno zrobię lepiej…

   - O, na pewno. Ale ja wolę dziewczyny - wypaliłem.

   Fryzjer się zmieszał. 

   - Do widzenia! Może wpadnę, jak mi znowu wyrośnie wąs…

   - To zapraszam. Do widzenia!...

   Ruszyłem, szukając spożywczego sklepu...