"INDIOMY" - ODC. 21 (Z KSIĄŻKI)

21

   Śniło mi się, że stoję pod moim dwunastopiętrowym domem przy ulicy Zygmunta. Wahałem się.

   - Wejść?...

   Nie miałem kluczy. Ale drzwi wejściowe były otwarte na oścież. Wszedłem do środka…

   - Dziesiąte piętro…

   Nacisnąłem dziesiątkę. Drżałem. Strach? Przecież żyłem.

   - Po co ja tam jadę? To już nie jest mój dom. Nie mam do niego klucza…

   Wyszedłem z windy i stanąłem przed drzwiami, tyle razy przeze mnie otwieranymi i zamykanymi. Czułem, że się zaraz rozpłaczę.

   Ale drzwi były zaplombowane urzędową pieczęcią.

   Usłyszałem kroki po schodach. Skoczyłem w stronę windy. W świetle korytarza zobaczyłem sąsiada z piętra wyżej, który zalał mi kiedyś mieszkanie.

   - Pan do kogo? - spytał ostro.

   - Szukam Pawła Szczęsnego - powiedziałem przytomnie.

   - Tu taki nie mieszka - odparł sąsiad i dokładnie mnie zlustrował.

   - To Zygmunta siedem?...

   - Nie, pięć…

   - Och, przepraszam, musiałem nie zauważyć numeru…

   Nacisnąłem przycisk winy. Gdy do niej wchodziłem, usłyszałem:

   - Dom Zygmunta siedem został niedawno wyburzony, bo był wybuch gazu...

   Na szczęście winda ruszyła.

   Obudziłem się z boląca głową.

   - Śniłem, czy byłem tam naprawdę?… Wszystko możliwe w tym wariactwie.