ROZMOWY MAZYKA I UFFA (534 - 536)

534

MAZYK: Patrz, jakie stado baranów!

UFF: Ale z kilkoma czarnymi owcami, które usiłują iść pod prąd...

535

MAZYK: Myślałeś kiedyś o mnie ze złością?

UFF: Nigdy. No, może raz, kiedy dowiedziałem się, że urodziłeś się pod moją gwiazdą...

536:

UFF: Tajemnica naszego istnienia rozmawia z nami niezrozumiałym językiem.

MAZYK: Milczy raczej.

UFF: Milczy też w swoim języku!